سروتایپینگ نایسریا مننژیتیدیس در سربازان مبتلا به مننژیت مراجعه کننده به بیمارستان نظامی شهر تهران طی سال های 1384-1381

  سابقه و اهداف: مننژیت مننگوکوکی از عفونت های شدید، با مرگ ومیر بالا می باشد. با وجود واکسیناسیون الزامی علیه مننژیت مننگوکوکی، گزارشات پراکنده ای از بروز این بیماری در بین سربازان وظیفه گزارش می گردد. لذا، هدف این تحقیق، سروتایپینگ مننژیت های مننگوکوکی در بیماران مبتلا به مننژیت مراجعه کننده به 5 بیمارستان نظامی است.   مواد وروشها: در این تحقیق مقطعی، تجربی به منظور تعیین سروتیپ مننژیت های مننگوکوکی در سربازان مراجعه کننده به 5 بیمارستان وابسته به نیروهای نظامی، این مطالعه طراحی و انجام گردید. دراین تحقیق از محیط کشت تایر مارتین تقویت شده و نیز روش های استاندارد باکتریو لوژیک استفاده گردید. نمونه به مدت 5 دقیقه با دور xg 10000 و در دمای آزمایشگاه سانتر یفیوژ گردید و از رسوب آن کشت باکتریو لوژیک انجام، اسمیر تهیه و بررسی شد. شناسایی باکتری های جدا شده با کمک آزمایشات بیوشیمیایی انجام گردید. باکتری های دیپلوکوکوس گرم منفی که به عنوان نایسریا مننژیتیدس شناسایی شدند، با استفاده از آنتی سرم اختصاصی تعیین سرو تیپ گردیدند.   یافته ها: یافته های این تحقیق نشان داد، از 12نفر سرباز که به علت مننژیت بستری شدند، تنها از 6 نفر نایسریامننژیتیدیس جدا گردیدکه 5 مورد ناشی از سرو تیپ C و یک نفر در اثر سرو تیپ B تشخیص داده شدند. یک نفر مبتلا به مننژیت ناشی از نایسریا سیکا واز سه نفر دیگر هیچ شواهد باکتریولوژیک به دست نیامد. در مایع نخاع دو نفر از سربازان مبتلا به مننژیت مننگوککی، به علت تجویز آنتی بیوتیک قبل از LP باکتری رشد نکرد، در حالی که در لام مستقیم دیپلوکوکوس گرم منفی مشاهده شد. در یک مورد عود عفونت وجود داشت. اندازه گیری اجزای کمپلمان در سرم 5 بیمار به مننژیت مننگوکوکوسی نشان داد، غلظت اجزا C3 ، C4 و CH50 کمتر از حد طبیعی بود(80 گرم در هر دسی لیتر).   نتیجه گیری: تنها 6 مورد نایسر یا مننژیتیدیس از بیماران مشکوک به مننژیت جداشد که همگی سرباز بودند. با وجود اجرای برنامه واکسیناسیون سربازان علیه مننگوکک، ابتلا به این بیماری نیازمند علل یابی است. در هرحال، با توجه به بروز 6 مورد مننژیت مننگوکوکوسی در خلال 3 سال که در نقاط مختلف کشور (تهران،شیراز،یزدوعسلویه) رخ داده است، به نظر می رسدکه برنامه واکسیناسیون جاری موثر وقادر به کنترل بیماری بوده باشد. هرچند که نقص سیستم ایمنی در افراد مبتلا به مننژیت مننگوکوکوسی وجود داشت، ریشه کنی کامل بیماری نیازمند اجرای سایر روش های پیش گیری است.